her yerde sen
Her odama baktığımda
Her başımı yastığa koyduğumda
Her aynaya baktığımda
Gözümün önünde görüyorum seni

Her yıldızları seyrederken
Her an hayalini kurarken 
Her pembe rüyaya dalarken
Gönlümde hissediyorum seni

Belki hayalini kurduğum evde 
Belki adım attığım her yerde
Belki de aldığım her nefeste 
İçin için soluyorum seni

Belki şehirde belki evde
Belki o rengarenk çiçeklerde
Belki de kalbimin en derininde
Hayal edip taşıyorum seni

Keşke
Gökyüzünde yıldız olmak isterdim
O pırıl pırıl bakan gözlere nem
Merakla bükülen dudaklara dilek olmak için

O karanlık geceyi aydınlatan bir yıldız olmak isterdim
Geceyi parlatmak, ışık vermek için

 Gökyüzünde bulut olmak isterdim
O masmavi gökyüzünü beyazlarla süslemek
Oradan oraya dolaşmak için

 Bir kuş olsaydım gökyüzünde
Mavisinde süzülüp uçmak
Hayatla gülmek için

 Herhangi bir çiçek olsaydım dalında
O gözlerdeki nemi kaldırmak
Papatya, menekşe, gül olmak için

 Bir papatya olsaydım keşke endamıyla güzel
Sevenleri, sevmeyenleri bulmak
Tek tek yapraklarımı vermek için

 Bir gözyaşı olsaydım birinin gözünde
Üzüntüsünü paylaşıp
Yanaklarında süzülmek için

 Bir dudak olsaydım
O güzel sözü söylemek ve söyletmek için
Sevdiğime

 Bir omuz olsaydım keşke
Birçok kişi ağlasa, haykırsa
Dert dökseydi bana

Bir kalp olsaydım keşke
Evet, bir kalp olsaydım 
Bütün hisleri içimde barındırmak
En kuytu noktamda birini taşımak
En önemlisi de sevmek, sevilmek için

son mektup
Sensizlik bana koymaya başladı artık
Sensiz geçen her gün, sensiz düşen her damla
Sanmazdım aşkın bu kadar zalim olacağını
Ama ne yapayım yoksun, hiç olmadın da zaten
Kaç gün oldu sesini duymadığım, kokunu içime çekmediğim
Kaç asır oldu bu yenilgiyi kabullenemediğim
Damla damla, soluk soluk, gün be gün eriyorum
Akıyor kalbim damla damla
Sen kalbimin, güzlerimin derininde kaldın
Ne yapsam söküp atamıyorum oradan
Her defasında daha çok seviyor
Zaman geçtikçe de sana daha çok bağlanıyorum
Ve artık biliyorum ki seni unuttuğumda 
Ya ben biteceğim ya ömrüm
Sana olan bu son mektubum
Son dakikalarım ve son nefesim
Cansız bedenimin yanında
Bulacaksın bu mektubu, titreyeceksin
Gözün takılacak son kelimesine ve ağlayacaksın
“ELVEDA”

sen yokken
Nasıl yaşamışım ben senden önce
Direnmişim hayata yalnız başıma
Nasıl geçirmişim onca seneyi
Heyecan yok, sen yokken

 Taşmış sanki yüreğim
Hiç görmüyormuş gözlerim

Dünya dönmüyormuş etrafında
Aşk yok , sen yokken 

Ne deniz mavi, yaprak yeşil
Ne kışlar soğuk ve beyaz
Ne de yaz güneşi sımsıcakmış
Sıcaklığın yok, sen yokken 

Unutulurdu büyün her şey
Özlemim, tutkum ve sevgim dışında
Aşkın sözleri hala aklımda
Melodisi yok, sen yokken

Ben aşkımı söyledim herkese 
Haykırdım dağlara, taşlara, kuşlara
Bir de dedim geçtiğin yollara
Umut yok, sen yokken 

Duydum birinden seviyormuşsun beni
Çaresiz ağladım sevinçten
Rüzgara savurdum göz yaşlarımı
Hüzün yok, sen yokken

Sonra hayatımın heyecanı,aşkı 
Dudaklarımdaki aşk şarkısı 
Sen oldun ellerimin sıcaklığı
Herşeyim sen, sen benimken

Rüyaymışsın

sana kendimi topladım
 Sevgilim dön artık, nolur dön
Ne benim dayanacak gücüm
Nede zaman kaldı sensiz geçecek
Sonbaharda solmuş güller gibiyim, zamansız açışım
Biliyorum sana kar etmez gelişim,haykırışım, ağlayışım
Bu gözyaşları benim değil, yakarışım değil
Bunlar bir küçük kızın gözyaşları
Sende kalmış yılları, büyümemiş
Akıllanmamış çünkü ona sevdayı anlatan olmamış
Gel aşkım gel de
Senin ellerinde büyüsün bu hırçın kız
Senin olsun sonsuza kadar
Sen gel yeter ben kendimi toparlarım
Senin için sonbaharda açan gül olmaz
Kışın açan kardelen olur
Kendimi sana toplarım

 kalbim gibi 

Gecenin bir yarısında
Sokaklar bomboş, ıssız, sessiz
Sen gibi, sevgim gibi
Masum ama kalbi çılgınlar gibi atan ben gibi
Sevgimi söylemeyen dudaklarım
Senden başkasını görmeyen gözlerim
Senden başkasına dokunmayan ellerim gibi
Gözlerimde durmayan yanaklarımda süzülen gözyaşlarım
Bir yaz ayında yüzümü yakan güneş gibi
Aşkının yaktığı yüreğim
Seni görünce dilimin tutulduğu nutkum gibi
Kana kana içtiğim ama doyamadığım gözlerin
Seni her yerde gördüğüm resmin gibi
Baktığım ama bir şey göremediğim ufkum
Sensiz geçen o akmayan zamanlar gibi
Sensizlikten yıldızların bile kaybolduğu geceler
Hafif esen ve titreten rüzgârlar gibi
Gecenin yarısında güneşin doğmasını bekleyen ben
Sensiz koca dünyada tek başına kalmış kalbim gibi

hoşgeldin ölüm meleği

Aşk bitmiş sevda yokken
Bulutlar akıtırken gözyaşlarını
Yıldızlar karanlığın arkasına saklanırken
Rüzgar çalarken en hüzünlü şarkıyı
İşte o zaman kazıldı aşkın mezarı

Güzel sözler beni avutmaz artık
Dönmez geri geçmiş günler
Bir tek kirli anılar var artık
Bir de evdeki o ağır koku
İşte o zaman sindi üstüme ayrılığın kokusu

Terk ettim ben kendimi
Tercih etti kalbim seni, yalnızlığı, özlemi
Hasta oldu ruhum yataklara düştü
Yoğun bakımda hayatım sayıklar seni
İşte o zaman geldi ölüm meleği

 kaçak aşk


 Hiç acımadın beni yangınlara atarken
Kırılmadın kalbimi kor ateşlere savururken
Anlamadın sevgimi bilmedin değerimi
Başka ellerde verdin nefesini
Tükettin hayatımı baştanbaşa
Ağlattın yırtıp attın geleceğimi önüme
Söndürdün yıldızlarımı, ayımı, güneşimi
Bıraktın karanlık şehrin ışığında
Attın kalabalığın yalnızlığına
Sevemedin sana atan yüreğimi
Hep dışarıda aradın sıcaklığımı
Başkalarında bulamadın yaşananları, anılarımızı
Mutluydun ancak kendini kandırdın
Kaçamadın hayalimden düşemedim gözünden
Yalnızlığınla boşluklarda yaşadın
Kaçtın hep benden ürküttü seni saf sevdam
Yaşattın yıllarca içimizde kalan aşkımızı


Gidiyorum
Gidiyorum
Sensizliğe, çaresizliğe
Biliyorum bu yolun sonunda yok mutluluk
Ama sadece uzaklaşıyorum
Senden, hatıralardan ve her şeyden
Giderken kalbimi de sana bıraktım
İlk çaldığın yere fırlattım
Gör de bak övün yaptığınla
Koskoca bir ömrü harcadın
Gülümse hadi gidiyorum
Olmayacağım artık ben bitiyorum
Karanlığa bürünmüş yollarım
Sabah akşam yürüyorum
Gidiyorum…

gel yanıma

göçmen kuş

hiç mi sevmedin

ne olur

yağmurlar yağmamalı

bekleyen aşk

ağlama bebeğim